Imaginaire Pelgrimstocht
Drie gedetineerden vroegen een gevangenisaalmoezenier om begeleiding bij de verwerking van hun levensgeschiedenis en misdaad.
De Imaginaire Pelgrimstocht bestaat uit verschillende teksten, beeldverhalen, animaties en podcasts. Het is gebaseerd op getuigenissen van gedetineerden uit Beveren en wordt verspreid in verschillende Belgische gevangenissen via het digitale platform PrisonCloud. Ook buiten de muren kan je het werk lezen, bekijken en beluisteren. Aan de gevangenis van Oudenaarde worden vijf beeldverhalen geëxposeerd. Tot en met 22 december loopt er een tentoonstelling in de Onze-Lieve-Vrouw van Goede Bijstandkerk in Brussel.
In samenwerking met gevangenisaalmoezenier Siska Deknudt, illustrator Nicolas Marquez en audiovisueel kunstenaar Boris Vermeersch.
Lees meer op VRT en Bruzz.
ww.ip-pi.be
De Imaginaire Pelgrimstocht bestaat uit verschillende teksten, beeldverhalen, animaties en podcasts. Het is gebaseerd op getuigenissen van gedetineerden uit Beveren en wordt verspreid in verschillende Belgische gevangenissen via het digitale platform PrisonCloud. Ook buiten de muren kan je het werk lezen, bekijken en beluisteren. Aan de gevangenis van Oudenaarde worden vijf beeldverhalen geëxposeerd. Tot en met 22 december loopt er een tentoonstelling in de Onze-Lieve-Vrouw van Goede Bijstandkerk in Brussel.
In samenwerking met gevangenisaalmoezenier Siska Deknudt, illustrator Nicolas Marquez en audiovisueel kunstenaar Boris Vermeersch.
Lees meer op VRT en Bruzz.
ww.ip-pi.be
Fragment uit Muur
Om hier te overleven moet je een muur om je heen bouwen.
Je maakt een pantser.
Je metselt alles dicht.
Je laat niemand binnenkijken.
Alles begint te
rotten achter die muur.
Je wilt een kiertje openlaten.
Wat licht naar binnen laten schijnen.
Ademhalen.
Muren beschermen, maar ze sluiten ook op.
Ik weet niet hoe je tegelijkertijd een muur kan opbouwen en afbreken.
De muren groeien dicht tegen mijn huid.
Onder de muren zit een mens.
Vogel voor de kat
Er was niemand die zei: ik zag het aankomen.
Ik dacht dat ik mezelf kende.
Op school heb ik nooit gevochten.
Ik had het niet gewild.
Ik had het niet verwacht.
Ik had het niet zien aankomen.
Van het ene in het andere uiterste.
Black-out.
Onomkeerbaar.
Ik ben de oorzaak van zijn overlijden.
Levenslang.Mijn vrienden geloofden het niet toen ik bekende.
Er was niemand die zei: dat zagen we aankomen.
Op de wandeling lopen verschillende groepen.
Ik zie de Polen, de Albanezen, de Marokkanen, de Belgen, de Vechters, de Dealers en de Junkies.
En dan zijn er nog de Eenzaten.
Ik hunker naar normaal contact.
Tien jaar water en brood.
Metsel de deur toe.
Begin niet dat ze een moeilijke jeugd hebben gehad.
Vroeger zou ik hetzelfde hebben gezegd.
Tot ik hier zelf zat.
Je zit gewoon op een celletje tot de deur open gaat.
Je gaat in een lange winterslaap en bevriest.
Je verhardt.
Je mag niemand vertrouwen.
Het probleem is dat je mensen moet vertrouwen.
Je moet ontdooien.
Je moet voor de spiegel gaan staan.
Je moet karakter kweken.
Je moet zachtheid toelaten.
Je moet verdomd sterk zijn om terug heelhuids buiten te geraken.
Buiten.
De straf begint pas echt als je weer buiten bent.
